De laatste maanden van het jaar zijn voor mij heel bijzondere maanden. Ik hou enorm van het winterse weer. En van cocoonen. Thuis met een boek op de bank. Samen zijn met mijn gezin, mijn familie. Met vrienden. Tegelijkertijd zijn het ook drukke maanden. Afronden van coachtrajecten. Extra workshops die ingepland worden bij bedrijven. Sinterklaas cadeautjes kopen. Vieringen op school. En o ja. We gaan ook nog verbouwen thuis.

Door winter en de gezelligheid komt bij mij een grote behoefte aan rust op. Aan ‘naar binnen keren’. En mijn omgeving vraagt: actie. Er komen een paar nieuwe opdrachten binnen. Heel mooie opdrachten.  Dat kan soms voelen als een kramp. Als ‘dit is teveel’. Dat is zeker wat mijn hoofd me wil laten geloven. Dat het allemaal heel veel is.

‘Dit kan je niet aan hoor’! roept mijn ego dan. En daar moet je dan even een wat zeurend, drama- queen stemmetje bij bedenken. Zo met je handpalm tegen het voorhoofd en een zucht aan het einde. En als ik wil gaan slapen kan ze dan ineens heel druk worden met de planning van de dag erna. En ineens op de proppen komen met ‘heb je deze week nog wel een uurtje rust’ of ‘ga maar even al je afspraken ’s avonds afzeggen!’? De gehaaste strenge stem popt op. Maar dat is niet het enige. Ze roept ook gewoon doodleuk het tegenovergestelde. ‘Je mag nu geen pauze nemen hoor, je moet doorrr!’ of ‘Jij bent ook echt een watje he. Dat je dat niet trekt. Kijk eens op facebook. Daar ‘knallen!’ ze allemaal’. Met een wat meewarige stem is deze.

Dus.

Ik weet het inmiddels. De trigger is een agenda met veel afspraken. En dan ontstaat drukte. In mijn hoofd. En weet je wat het gevolg is: dan heb ik het pas écht druk. Niet zozeer met de dingen die ik te doen heb. Vooral in mijn hoofd.

Herken je dat?

Misschien is er bij jou een andere trigger waardoor je ego actief wordt. Iemand maakt een vervelende opmerking tegen je. Een vriendin die maar niet terugbelt. De weegschaal wijst niet het getal aan waar jouw ego tevreden mee is.

Wat doe je dan?

Ik doe eerst een realitycheck: Kan ik momenteel niet zoveel aan? Hoe druk is het werkelijk? Het antwoord is: nee. Ik voel me goed. Er zijn volle dagen. En het is te overzien. En er is ook nog ruimte.

Ik stel mezelf wanneer mijn verstand zo druk is altijd een heel belangrijke vraag. Een vraag die me terug brengt naar wat ik belangrijk vindt. Die me helpt om te kiezen.

‘Helpt dit (deze gedachten over druk zijn) mij dit om te doen wat ik belangrijk vind?’.

In dit geval is het antwoord: Nee.

Allereerst kost het een boel tijd en energie. Die ik beter kan benutten voor de dingen die ik te doen heb. Het is niet steunend bovendien. Stel je voor dat een vriend die dingen tegen je zou zeggen. Het ontneemt ook het plezier in wat ik doe. Bevlogenheid wordt vervangen door het heilige ‘MOETEN’. Het voelt daardoor nog meer alsof er weinig ruimte is. Hoewel die er wel is.

(Als je echt een te volle agenda hebt, is het belangrijk daarin ruimte te maken. Ik heb het hier over de beleving van drukte, want bij nader inzien was mijn agenda helemaal niet zo vol ;-)).

Vervolgens verbind ik mezelf met wat ik belangrijk vind. Daar horen de prachtige opdrachten die ik met mijn bedrijf krijg bij. Dat ik zoveel mensen mag begeleiden minder last te hebben van stress. Om zachter te zijn voor zichzelf. Om zich te verbinden met wat ze belangrijk vinden.  En zeker ook mijn eigen welzijn. Die behoefte aan rust. Dan stel ik mezelf de vraag:

 “Wat heb ik nodig ?”.Wat maakt dat ik na een drukke dag goed kan herstellen? Waar laad ik echt van op?

Ik weet wel van mezelf dat genoeg slaap in deze tijd van het jaar goed voor me is. En dat ik het fijn vind om naar binnen te kunnen keren. ‘Onder mijn dekentje kruipen’ noem ik dat. Dus zorg ik ervoor dat ik daar ruimte voor reserveer. Dat dat ook echt kan.

Ik zorg ervoor dat ik mijn yogales niet zal missen, ik plan extra meditatie tijd in, ik regel een fijne massage. Ik ga een keer vaker naar mijn coach (jazeker!). En tijdens werkdagen neem ik (juíst als het druk is) de tijd om te wandelen tussendoor. Wanneer mijn ego roept dat ik harder moet werken stop ik even. Wanneer ik opmerk dat mijn strenge ego weer naar voren komt, kies ik voor liefde. Voor mezelf. Voor mijn leven. Voor mijn werk. En natuurlijk zeg ik ook nee. Even geen ruimte voor nieuwe coachtrajecten. Volgend jaar weer.

Altijd begint het met die ene vraag. “Helpt mij dit om te doen wat ik belangrijk vind?” Die brengt me weer terug bij mezelf. Bij wat ik belangrijk vind.

Vanmiddag ga ik eerst langs bij mijn coach. En daarna lekker met een vriendin naar de sauna. 🙂

Wat helpt jou om te blijven doen wat je belangrijk vindt? En wat doe je nu dat je niet helpt? Laat je het  me weten?

Liefs stephanie