Vandaag begint bij ons de herfstvakantie en die deed me terugdenken aan onze zomervakantie. Die was heel fijn. Zo is hoe ik er nu op terug kijk. Ik kan je een leuke anekdote vertellen over die vakantie over hoe het óók was.

Terugkijkend zie ik dat die vakantie een eilandje van rust was.
Het weg zijn.
Geen wifi hebben.
Het met zijn vieren zijn.
Boeken lezen die al even op je lagen te wachten.
De tijd hebben voor elkaar.
Veel buiten zijn.

En dat betekent in de praktijk echt niet dat ik me de hele tijd rustig heb gevoeld.
De reis ging naar Italië waar we op een aantal plekjes zouden gaan verblijven. Voor de tweede week hadden we een prachtig appartement gehuurd dat letterlijk OP het strand gelegen was. Toen we het appartement binnenkwamen werden we allemaal overvallen door het geweldige uitzicht. Een balkon over de breedte van het appartement. Blauwe zee, blauwe lucht. Van binnen zag het er ook mooi uit. Er stond zelfs een flesje wijn in de koelkast. Idyllisch. Dat zou je ook zien wanneer je een filmpje zou maken van deze plek.

Mits dat filmpje geen geluid zo hebben.

Jeee. Ik heb nooit geweten dat de zee ZOVEEL geluid maakt.
De golven.
Het waaide hard die dag dus dat geluid werd ook nog eens versterkt.
Op het strand beneden ons was een strandtent waar de eerste twee avonden dat we er waren een feestje werd gegeven.
Met Heel. Veel. Geluid.
En in de ochtend bleek dat de strandtent dienst deed als de plaatselijke BSO. Vanaf half 8.
En o ja: de ramen in ons appartement waren van enkel glas.

Mijn ego ging er op los die eerste avond. Vooral benoemend wat er allemaal niet in orde was en dat we hier nooit tot rust konden komen, dat de kinderen zo echt niet gingen slapen en dat we dan morgen met twee kleine draakjes opgescheept zouden zitten. En ook de ander kant: wees nou verdorie toch eens dankbaar voor deze mooie plek! Kijk nou toch eens naar buiten! Daar klaag je toch niet over?

Dat duurde ongeveer een nacht en een dag. Toen ik het ineens besefte. Mijn ego was volop aan het werk. Vergelijken met verwachtingen die ik vooraf had. Teleurstelling in mijn eigen reactie. Druk bezig om me duidelijk te maken hoe het zou moeten zijn en dat dat absoluut niet was wat het nu was. Inclusief mijn eigen reactie op alles die ook voor geen meter klopte. Volgens mijn ego. Het ondervond een probleem en vond dat dat opgelost moest worden.

De probleemoplossingsmachine was volop aan het werk.

Ken je dat? Je brein is er een meester in.
Problemen willen oplossen.
Superhandig als het problemen zijn die je kán oplossen.
En heel frustrerend als het problemen zijn die je niét kan oplossen.
Zoals geluid dat van buitenaf komt. Je onrustig voelen. Iets dat pijn doet. Iets dat spannend is.
Ook dan gaat die probleemoplossingsmachine aan. En aan de slag om het weg te krijgen.
Je ego ziet het als gevaar. In mijn situatie bestond het gevaar hieruit volgens mijn ego: dit is DE vakantie van het jaar. Je MOET. NU. op dat eilandje van rust gaan zitten.

En dat pakt helaas precies uit zoals je het niet wil.

Herken je dat? Bijvoorbeeld als je het druk hebt op je werk, veel te doen hebt. Dan roept je verstand: harder werken!! Want dan krijg je alles af!

Ik heb inmiddels ontdekt dat de magie schuilt in JUIST op dat soort momenten niet meegaan in de reflexen die je voelt.
Jezelf ruimte geven.
Stoppen.
Zacht werken.
Iedere keer heeft me dat nog opgeleverd dat ik veel meer gedaan kreeg dan ik dacht.
Of dat ik inzag dat het me meer zou brengen als ik even rust zou nemen.
En dat het ok is als niet alles af is.

Want doorgaan en doorgaan brengt je alleen maar dichterbij spanning. En als je zoals ik zzp’er bent, ben je daarmee nog verder van huis (en daar gaat je ego pas écht van aan).

Het is een hele kunst om op die momenten uit de modus van het ego te stappen.
Te kiezen voor wat je nodig hebt.
Te kiezen voor wat helpt.
En dat begint met bewustwording.

Ik ben zo benieuwd waar jouw verstand je toe drijft. Wat ie vindt dat je moet doen of laten, de oordelen die het heeft. Wat het doet wat jou helemaal niet helpt. Wil je dat met me delen? Wat roept het tegen je dat je absoluut moet gaan doen? En waar brengt je dat? Daar kom ik op terug in de volgende blogs. Dan zal ik tips geven over wat mij helpt om dat ego te laten voor wat het is.